مکاشفه در هنر گسترش شتابان تجربه است. می گویند فلسفه با شگفتی شروع می شود و با فهم ختم می شود. هنر از آنچه درک شده شروع می شود و به شگفتی ختم می شود.

معرفی مفهوم "فضای پیوسته و روان"، احساس رابطه بین ادغام نور و متمایز، در راهپیمایی پویا برای ساختن فضایی آزاد، پویا، تخیلی، به عنوان جادوی "جادوی فضا"، به ارمغان می آورد. نقش اساسی نورپردازی در عین حال، می تواند تأثیر هنری زیادی را نیز نشان دهد.

با جریان نور و رنگ، فرم های هنری متفاوتی را ارائه می دهد، درست مانند فیلم، از قصه گویی، خلق موقعیت، انتقال احساسات، داشتن ساختاری به سبک تئاتر، دادن ویژگی های معنوی به آن، اجازه دادن به فضا برای داشتن عواطف انسانی. ، داستان ها و احساسات و دادن تخیل به افراد در آن برای تفسیر و تعامل با فضا.

نور راه پله همچنان بین راه رفتن تغییر می کند و دید در نور و نور بی نهایت گسترش می یابد. در یک سو هنر است، در سوی دیگر فناوری است، تغییر نهفته نور و رنگ دیوار، نمایاندن فضایی وسیع، ایجاد آمیزه ای تپنده از رنگ و نور، که هم غیر مادی شدن نور را برجسته می کند و هم آن را بتن ریزی می کند.

با تضعیف حس وجود خود از طریق فرم های پنهان، به تدریج در امتداد خطوط فضایی مربوطه ردیف می شود، با دیوارها مقعر می شود تا شکل هندسی یا منحنی منحصر به فردی ایجاد کند، و از نور و سایه برای ارائه اتمسفر و برجسته کردن موضوع استفاده معقول می کند. تحت ظواهر بصری و لمسی دینامیک های آینده نگر، بافت ها، حس سرعت، ساختارهای اغراق آمیز، نور و رنگ و غیره. بیشتر یک زیبایی شناسی شرقی و بیانی تعمیم یافته از اصل و نسب فرهنگی منطقه است.