مکاشفه در هنر گسترش شتابان تجربه است.می گویند فلسفه با شگفتی شروع می شود و با فهم ختم می شود.هنر از آنچه درک شده شروع می شود و به شگفتی ختم می شود.

معرفی مفهوم "فضای پیوسته، روان"، احساس رابطه بین ادغام نور و متمایز، در راهپیمایی پویا برای ساختن فضایی آزاد، پویا، تخیلی، به عنوان جادوی "جادوی فضا"، به ارمغان می آورد. نقش اساسی نورپردازی در عین حال، می تواند تأثیر هنری زیادی را نیز نشان دهد.

با جریان نور و رنگ، فرم‌های هنری متفاوتی را ارائه می‌کند، مانند فیلم، از قصه‌گویی، خلق موقعیت، انتقال احساسات، داشتن ساختاری به سبک تئاتر، دادن ویژگی‌های معنوی به آن، اجازه دادن به فضا برای داشتن عواطف انسانی. ، داستان ها و احساسات و دادن تخیل به افراد در آن برای تفسیر و تعامل با فضا.

نور راه پله همچنان بین راه رفتن تغییر می کند و دید در نور و نور بی نهایت گسترش می یابد.در یک سو هنر است، در سوی دیگر فناوری، تغییر نهفته نور و رنگ دیوار، نمایاندن فضایی وسیع، ایجاد آمیزه‌ای تپنده‌ای از رنگ و نور، که هم غیر مادی شدن نور را برجسته می‌کند و هم آن را بتن‌سازی می‌کند.

با تضعیف حس وجود خود از طریق فرم های پنهان، به تدریج در امتداد خطوط فضایی مربوطه ردیف می شود، با دیوارها مقعر می شود تا شکل هندسی یا منحنی منحصر به فردی ایجاد کند، و از نور و سایه برای ارائه اتمسفر و برجسته کردن موضوع استفاده معقول می کند. ، تحت ظواهر بصری و لمسی پویایی های آینده نگر، بافت ها، حس سرعت، ساختارهای اغراق آمیز، نور و رنگ و غیره.